دکتر رضوانی (محمد اسماعیل رضوانی) فرزند جعفر ، در ۱۰ اردبیهشت ۱۳۰۰ در قریه خراشاد بدنیا آمد . پس از آنکه تحصیلات خود را به پایان رساند به استخدام وزارت فرهنگ در آمد و به کار تدریس در مدارس بیرجند پرداخت .
رقص خیال
برف تند و تیز می بارد. باد هم شدّت می گیرد. نک دماغم یخ می زند. این طرف و آن طرف خیابان را نگاه می اندازم. پرنده پر نمی زند. جعبه دابل ها را از صندوق عقب ماشین برمی دارم و پله ها را با عجله بالا می روم. کلید را در قفل می چرخانم و درب مغازه را باز می کنم. گرمای مطبوعی روی صورتم می نشیند. جعبه را روی پیشخوان می گذارم و دستهایم را به هم می مالم و کف آنها ها می کنم.
آسمان خاکستری رنگ داخل مغازه را تاریک تر کرده است. شروع می کنم به زدن کلیدها. با هر ضربه، به سمت شش لوسترتک شاخه، سر می چرخانم. اما یکی از لامپ ها سوخته است. با خودم می گویم:« دهه.عجب روزی. همین رو کم داشتم.»
رقص نور شیشه سراسری مغازه را روشن می کنم. البته بعید می دانم در این هوای برفی کسی به اینجا بیاید تا قهوه و کاپوچینو بخورد.
رقص خیال
ساعت مچی ام حوالی ظهر را نشان می دهد. می گویم:« خوب شد بهروز نیست که ببینه دیر اومدم.» بهروز برادر کوچکم در سرمایه و اداره کافی شاپ با من شریک است. هرچند بارها از زیر کار در می رود ولی هرگز این کوتاهی اش را به رویش نمی آورم. بعضی روزها به تنهایی اینجا را اداره می کنم.
به لامپ سوخته اعتنایی نمی کنم. در فضای تاریک و کم نور، موزیک ملایمی را روشن می کنم. صندلی های چهار طرف میزها را توتر می دهم. روی تمام میزها دستمال نم دار می کشم. اما برای مرتب کردن میز شش نفره روبروی پنجره سراسری رو به خیابان، تعلل می کنم.
میزی که پاتوق کتایون و دوستانش می شد. هیچ تمایلی برای مرتب کردنش ندارم. ناچارم. دست می کشم روی میزو در همان حال از شیشه به پارک روبروی خیابان نگاه می کنم. شاخه های درختان از سنگینی برف خم شده اند. ماشینهای کنار پارک یک وجب برف روی آنها نشسته است.
در کتاب در ساحل به دنبالت می گشتم می خوانیم
عقربه های ساعت جلو نمی رفت کلافه ام می کرد، گویا ساعت هم مانند من خسته شده بود. کاش می توانستم عقربه ها را جلو می کشیدم. احساس خستگی مدت هاست در وجودم ریشه کرده است.به کلاس برگشتم و به سمت کمد آموزشی ام رفتم و خودم را با کتاب ها مشغول کردم تا متوجه زمان نشوم شاید حالم کمی بهتر شود که ناگهان صدایی به گوشم رسید
« خانم یاری، خانم یاری…» صورتم را به عقب چرخاندم، چشمم به احسان افتاد. می گفت:« من دیگه نمی خوام بیام مدرسه.»با ابروهای در هم گره خورده و متعجب گفتم، تو یکی از بهترین شاگردهای کلاس هستی، حیفه درس رو رها کنی. دلم می خواد دلیل نیومدنت رو بدونم. اما او حرفی نزد. می خواستم چیزی را که از چند هفته پیش در فکرم بود به او بگویم. توانسته بودم احساسات و رفتارش را مهار کنم.
و نحیفش را به عنوان نیایش بالا گرفت و زمان درازی به همان حال باقی ماند. نگاهش کردم و لبخندی زدم اما او توجهی نکرد.به چشمان درشت قهوه ای و پوست گندمگون و ابروهای کوتاه و پرپشتش زل زدم و سر صحبت را باز کردم گفتم، بالاخره میگی چه اتفاقی افتاده؟ نگرانت هستم.اشک در چشمانش پرشد ادامه داد:« می خوام برم سر چهار راه ها فال بفروشم! دلم نمی خواد مادرم کار کنه. او بیمار شده هزینه های پزشکی بالاست.»
گفتم، نگران نباش. مادرت خوب میشه، با غصه خوردن تو چیزی درست نمیشه، باید به درس خوندن ادامه بدی هر روز هم بیای مدرسه.سرش را پایین انداخت و رفت. به طرف دستشویی رفتم و آبی به سرو صورتم زدم. احساس کردم قطرات آب تمام وجودم را شست و شو داد سبک شدم. ساعتم را نگاه کردم موقع رفتن بود. وسط پیاده رو قدم می زدم چشمم به مادر احسان افتاد.از ضعف و خستگی رنگ باخته بود. چشمانش مثل دو سوراخ سیاه میان سفیدی صورتش گم شده بود!.
کتاب در ساحل به دنبالت می گشتم را از اینجا تهیه کنید
کتاب رمان طنز و اجتماعی گور خواب کتابی ست بسیار جذاب و دلنشین که با هم برشی از آن را به خوانش می گیریم
گور خواب:
«شما هم مثل من به بعضی از اصول اخلاقی پایبندید؟» گفت «نه!» به بیرون نگاهی انداخت و چشمانش را بست. بیرون باد شدیدی می‌وزید. کپه‌ی خاری همپای اتوبوس می‌آمد طوری که انگار فریاد می‌زد «نگاهم کنید من هم دارم با شما می‌آم، نگاهم کنید من از ریشه کنده‌م و با شما اومده‌م ولی شما بی‌شرف‌ها نگاهم نمی‌کنید!» دلم می‌خواست به کپه‌ی خار طوری می‌فهماندم که او را می‌بینم و بابت این کارش تحسینش می‌کنم؛ اما کپه‌ی خار خسته شد، یا دیگر باد نوزید، او پشت یک تیر برق متوقف شد. شاید آن‌جا عاشق کلاغ بی‌سر و پایی می‌شد که روی سیم برق، بالای سرش نشسته بود.
اما کلاغ شاید مفهوم این عشق را دریافت می‌کرد و روی او می‌شاشید، مطمئن نبودم که کلاغ‌ها می‌توانند بشاشند یا نه؟! اما این را مطمئن بودم که کپه‌ی خار برای کلاغ‌ها فقط یک کپه خار است. شاید سوسکی زیر کپه‌ی خار استراحت می‌کرد، اما چه فایده؟! همان موقع که کلاغ می‌شاشید سوسک هم می‌مرد! ای‌کاش همان موقع که از ریشه جداشده بود مرده بود، لااقل اگر این‌طور فکر می‌کردم کمتر ناراحت می‌شدم، اما نه! داستان را باید همان‌گونه که اتفاق افتاده روایت کرد. دلم می‌خواست تمام درختان جنگل‌های دنیا را قطع کنم، با آنها کاغذ بسازم و داستان تک‌تک بوته‌های خار بیابان‌های دنیا را بنویسم.
خیلی وقت بود که امیدم ازدست‌رفته بود، اما هرگز وقتِ هیچ رفتنی کم نیاورده بودم و همیشه با رفتن پایه بودم اما با آمدن نه! در این فکر بودم که رفتن با آمدن برای من چه فرقی دارد؟ و برای این سؤالم دنبال یک جواب قانع کننده می‌گشتم که سر پیرمرد افتاد روی شانه‌ام، سرش بوی گوسفند می‌داد. بی تفاوت به کله‌ی روی شانه‌ام، تکیه دادم و چشمانم را بستم، خواب دیدم، عده‌ای نشسته و به من می‌خندیدند، چرا؟ نمی‌دانم!
در ادامه کتاب گور خواب می خوانیم
اتوبوس می‌خواست سوخت‌گیری کند. همراه با لمپن‌هایِ صندلی‌های پشتی که کورمال‌کورمال از اتوبوس پیاده می‌شدند، پیاده شدم و همراهشان سیگارم را روشن کردم. مأمور پمپ‌بنزین به ما بدوبیراه گفت ما هم رفتیم جلوی مستراح و سیگارمان را کشیدیم. لمپن‌ها به هم فحش ناموسی می‌دادند، شوخی‌های رکیک می‌کردند. اگر خودم را کنار می‌کشیدم در برابرم موضع می‌گرفتند. گاهی که به من نگاه می‌کردند، لبخند بی‌مزه‌ای تحویلشان می‌دادم. همین کافی بود تا ثابت کنم قصد اعلام جنگ با آنها را ندارم، البته خب همه‌شان هم از من کوچک‌تر بودند،
که برای عرض‌اندام چیز خاصی داشته باشم. سگ ولگردی لنگ‌لنگان آمد سمتمان، وقتی ما را دید ناامیدانه راهش را کج کرد و رفت، لمپن‌ها با سنگ او را زدند. از کارشان خوشم نیامد و چون آنها به نظر من اهمیتی ندادند من هم بی‌اعتنا به سیگارم پک عمیقی زدم، طوری که تمام دود جذب ریه‌ام شد و غباری نامحسوس را بازدم کردم. خیره به آینه‌ی شکسته‌ی مستراح بودم که دیدم لمپن‌ها سوار شدند. من هم کشان‌کشان پیکر خسته‌ام را فرستادم توی اتوبوس. هوای اتوبوس آکنده بود از بوی نم و عرق و استفراغ یا باد شکم. پیرمرد روی صندلی من پهن‌شده بود، سرش را از روی صندلی بلند کردم، گردن باریک و درازش کش آمد. شانه‌اش را تکان دادم و گفتم «هی عمو!» تکان شدیدی خورد، راست نشست و حیران پرسید «چه وقته؟» به ساعت نگاه کردم و گفتم «ده ونیم.»
قوطی هسته‌ی سیبم بدجوری صدا می‌داد. یکی از تی‌شرت‌هایم را دورش پیچیدم و آن را چپاندم ته ساک. با بلند شدنم جا را برای ولو شدن مجدد پیرمرد باز کردم. صدای خروپف تمام اتوبوس را پرکرده بود. راننده ویراژ می‌داد و فکر به سقوط ته دره، قند در دلم آب می‌کرد. در این خیال بودم که یک نفر داشت جسد ازهم‌گسیخته‌ام را با بیل تویِ کیسه پلاستیکِ نارنجی‌رنگِ دستِ نفر دوم می‌ریخت. دومی به اولی می‌گفت «این یارو که سه تا دست نداشته! چرا سه تا دست انداختی تو پلاستیکش؟ یالا یکی از دست‌ها رو دربیار، آخر کار دست کم می‌آریم.» و نفر دوم دست راست من را درمی‌آورد و می‌انداخت در کیسه‌ی پیرمرد که همچنان خواب بود، فقط یک دست داشت و به‌جای خروپف در کیسه‌اش صدای وزوز مگس می‌آمد.
احتمال سقوط یا تصادف بود. کله‌ی پیرمرد را با بی‌رغبتی از روی صندلی جمع کردم و با دلخوری تمرگیدم. روی باسنم احساس خیسی کردم. مطمئن نبودم آیا می‌توانم از باسن هم ادرار کنم یا نه؟ شاید این ویژگی من بود! مثل بعضی‌ها که می‌توانند شیشه بخورند یا بدنشان نسبت به برق مقاوم است یا زنی که می‌تواند با موهایش یک کفی با بار ده تُن را بکشد، من هم شاید یک ویژگی منحصربه‌فرد کشف نشده داشتم، این‌که می‌توانستم از پشت هم ادرار کنم. بلند شدم و دستی به باسنم زدم، ولی متأسفانه کار من نبود و آرزوی ادرار از باسن را باید با خود به گور می‌بردم، بله عامل خیسی را کشف کردم: آب دهان پیرمرد!
«دائم‌السفر هستی عمو؟ خیلی راحت خوابیدی؟» پاسخ داد «نه!» نفهمیدم این «نه!» پاسخ کدام قسمت سؤالم بود. پیرمرد که انگار تازه به او ((نه گفتن)) را یاد داده بودند به حال خود رها کردم.
برای تهیه کتاب رمان گور خواب اینجا را کلیک کنید
برشی از داستان: شوهرم توی دستهایم مرد. از یک بگو مگوی پیچیده شروع شد اما سعی کردم ساده‌اش کنم. تا این‌که یک روز دوباره همه چیز پیچیده شد،
حتی قدرت درون دستهایم به طور بی‌سابقه‌ای اوج گرفت.
آن روز وقتی ازخواب بیدارشدم. بدجوری دمغ بودم. نمی‌دانم زیاد خوابیده بودم یا زیاد گرسنه بودم. دلم شورمی‌زد.
می‌دانستم که صبحانه تمام شده است. اما به خودم جرئت دادم و رفتم توی اتاق مدیر.
تو صورت تک تکشون نگاه کردم. رنگ‌های سفید تو قاب مقنعه‌های سیاه به نظر پریده و بی رمق می‌آمد.
مدیر به ساعت نگاه کرد. لب‌های قیطانی‌اش را به هم فشرد.
« بچه‌ها ساعت هشت بیدارشده‌اند. ورزششون هم کرده‌اند. اما تو چی؟»
از پشت میزش بلند شد و به سمت من آمد. با دستش روی سینه‌ام فشارداد.عقب عقب رفتم، پایم گیرکرد به لبه‌ی در، افتادم زمین.
«من صبحونه می‌خوام. گرسنمه.»
مربی ورزش سعی کرد مرا بلند کند. با دست کنارش زدم. پا به زمین کوبیدم و بیشتر فریاد زدم.
« صبحونه حق منه. من حقم رو می‌خوام.»
همه ایستاده بودند و نگاهم می‌کردند. مربی‌ها درگوشی حرف می‌زدند. مدیر جلوتر آمد. دستش را توی موهایم کرد.
صدای من دیگر فریاد نبود. ضجه بود. دخترها حظ می‌کردند. روزشان از یکنواختی درآمده بود.
اما من فقط به صبحانه فکر می‌کردم. مربی ورزش یک برگ دستمال کاغذی به من داد گفت: « لبت رو پاک کن.»
پراز خون بود. ترسیدم. مادرم را فریاد زدم. نگهبان هم آمد. آن‌هایی که روسری نداشتند، دویدند داخل ساختمان.
به قوزکم کوبید و گفت:«چرا مثل سگ زوزه می‌کشی؟ اگرنمی‌تونی بفهمی! زنگ بزنم مرکز تا بفهموننت؟»
من مادر مادر می‌گفتم،که مربی ورزش نگاهی به مدیر کرد. دو تایی من را گرفتند که بلند کنند.
اما زورشان نرسید. فریاد می‌زدم. نگهبان مرا نگاه می‌کرد. تیزی نگاهش را حس می‌کردم.
اسلحه‌ی روی کمرش یادم انداخت که اینجا خانه‌ی من نیست. چقدر دلم خانه می‌خواست.
دوباره مادرم را صدا زدم. نگهبان مانتوام را ازپشت گرفت و روی زمین کشید، مثل سطل چرخدار.
«من فقط گرسنمه. شما باید حق من رو بدید. »
خانم دلاوری گفت:«ببر بندازش توی توالت ته باغ. در رو از پشت ببند. خودش ساکت میشه.»
برشی از داستان
در جلسه نقد و بررسی مجموعه داستان شکیلا که توسط انتشارات ستاره جاوید به چاپ رسیده است عنوان شد که این مجموعه داستان به نقد گفتمان‌های غالب بر جامعه می‌پردازد.
رابعه بلخی اولین شاعره زبان فارسی و هم دوره با رودکی است. جریان عشق رابعه و مرگش از تراژیکترین داستان های عاشقانه در جهان است.رابعه بلخی در سرودن شعر و هنرنقاشی بسیار توانمند بوده است.
برگزاری نمایشگاه مجازی به ویژه درعرصه فرهنگی می‌تواند رونق دوباره به بازار نشر کتاب بدهد.و همچنین درمقابل از هزینه‌های مربوط به چاپ، فروش و برپایی غرفه‌های کتاب کم کند.
دکتر محمد حسین بشرویه ای معروف به دکتر بدیع الزمان فروزان فر فرزند آقا شیخ علی در سال ۱۲۷۶ هجری شمسی در بشرویه استان خراسان جنوبی زاده شد.
برای خرید کتاب از انتشارات ستاره جاوید لازم است ابتدا به حساب کاربری خود وارد شوید.
اگر قبلا حساب کاربری ساخته‌اید، می‌توانید در صفحه‌ی اصلی انتشارات ستاره جاوید از گزینه‌ی «وارد شوید» استفاده کنید.در غیر این صورت می‌توانید با
استفاده از یک آدرس ایمیل در انتشارات ستاره جاوید ثبت‌نام کنید.برای این کار کافی است گزینه‌ی «ثبت‌نام کنید» را در صفحه‌ی اصلی بزنید.
برای خرید کتاب لازم است ابتدا سفارش در انتشارات ستاره جاوید ثبت کرد که بسیار آسان است.برای پیدا کردن کتاب مورد نظرتان در وب‌سایت
انتشارات ستاره جاوید می‌توانیداز فهرست‌های دسته‌بندی شده یا نوار جستجو استفاده کنید.وقتی کتاب مورد نظر را پیدا کردید کافی است روی آن کلیک
کنید تا وارد صفحه‌ی محصول شوید.
در این صفحه امکان انتخاب را خواهید داشت. در نهایت با زدن دکمه‌ی «افزودن به سبد خرید»،کالا به سبد خرید اضافه می‌شود و می‌توانید سفارش خود را
نهایی کنید.البته در صورت تمایل می‌توانید پیش از ثبت سفارش کتابهای بیشتری را به سبد خریدتان اضافه کنید.
