کتاب کرانه های کشف مجموعه شعر (شامل غزل-دوبیتی و رباعی و اشعار سپید و نیمایی صراف غفاری ست که توسط انتشارات ستاره جاوید به چاپ دوم رسیده است
فهرست کتاب کرانه های کشف
غزل/………………………………………………../7
- غرور باد/ وقتی که آفتاب دل از کوچه کنده است/7
- مرگ ملایم/شب به خلوتگه آیینه سرازیر شده است/8
- هدیه/دست و پا چیست، سر بهخواهد عشق/9
- فرصت/دل و دستی پر و خالی تر از این؟/10
- تحفه/روزها بی قرار و شب بیتاب/11
- آیینه/شبی با خیالت وضو میکنم/12
- درمانده/بی که بگوید، در نگاهش خوانده بودم/14
- راز/ریشه در بیشه ی بهاران داشت/16
- کلمه/بهار و جنگل و خورشید و آسمان کلمه است/17
- غزل ناتمام/من و دل، ابر بهاریم، چه باید بکنیم؟!/18
مثنوی/…………………………………………../19
- مسیحای معصوم/نگاهت که آبیتر از سادگی ست/19
- فصل فراموشی/باد سحر بوی سفر میدهد/21
شعر سپید و نیمایی/………………………./27
- “ناگهانِ نقره ای”/به شکل ناگهانِ نقرهای /27
- “هبوط”/عبور آینه بود و حضور سبز گیاه/28
- “خلوت سبز”/پرید و راه نبردم به راز پروازش/30
- “فراتر از تماشا”/گرد از رخ عشق میتکانم/31
- ” آتش”/چشمانت آتش است/32
- “حرف”/گونه های خیس پنجره/33
- “باد”/باد های بی لگام/34
- “یاد”/گذشت/35
- “ناگهان سرخ”/وصلِ وضوح را/36
- “درههای درک”/درظهرزندگی/37
- “زندگی”/آب:/38
- ” فریاد “/پریشانیام را پایانی نیست/39
- ” زخم”/باغ/40
- ” خواب “/گرچه شاخههای شب شکست/41
- “مترسک”/در متن حاشیه/42
- “سهم”/سهم هرکس/43
- “حرف”/غنچه یعنی سکوت/44
- “صبح”/غرقه در مه ملال/45
- “خستگی”/زندگی/46
- “تبسم”/تبسم ات ترانهای ست/47
- ” کمین”/فراز شاخه/48
رباعیها……/49
- “شوخی”/دل را به صفای صبح پیوند بزن/49
- “عقده”/افسوس که دل آینه راز نشد
- “شعر”/شب، مدح دوچشم تو بگوید خوب است/50
- “عمل”/گر رو به کتاب لَم یَزل میکردیم
- “باریک”/نقاش جهان، نقش تو را نیک کشید/51
- “دوقلو”/گوشم همه شب به زنگ و چشمم به در است
- “مشعل”/شیرینی عشق و شور فرهادی ما/52
- “پاییز”/پروانه، بهار و باغ میخواهد و بس
- “باغچه”/با آنکه چهارفصل کامل دارد/53
- “آشفته”/اصرار نکن به او که « ای ماه بیا…
- “پیچک”/در گوش جهان صدای ما پیچیده/54
- “گل سرخ”/سوگند به هر که، هر چه، باور دارید
- “تکلیف”/این دشت خزان گرفته را گلشن کن/55
- “خواب”/آیینه، زبان آب را میداند
- ” تنها”/آرام و پرآشوب، چو دریا بودن/56
- “شناخت”/با مِهر رخ ات اگر چه دل باخته ایم
- “غربت”/دستم چو کمرگاه قلم میگیرد/57
- ” قاب”/وقتی که شب است خواب بودن بد نیست
- “چشمه”/آن گونه که از خاطر گل “بو” نرود/58
- ” ترانه”/با خنده بیا خانهی ما را بتکان
- “جهنم”/دل ابری و دیده ام پر از نم شده است/59
دوبیتیها……./60
- “حال”/تو میفهمی زبان لال ما را/60
- “ساز”/کشیدم گرچه عمری نازت ای عشق
- “دیوانه”/تو خود درد و دوا را میشناسی/61
- “بی خیالی”/بیا ترک دیار دی کن ای دل
- “دسته گل”/به گیسوی بلندت تاب دادی/62
- “آشنا”/مگر دریا به چشمت لانه کرده
- “غیبت”/شده رویا برایم دیدن تو/63
- “یاد”/به ظاهر مثل کوهم، سرد و خاموش
- “مهمان”/بیا آیینهی چشمان من باش/64
- “اسیر”/دلی زیباپرستم دادی ای عشق
- “نیلوفر”/اگر از غصه عمرت آب رفته/65
- “گل”/بشوی از دل غبار کینه ها را
- “زمستان”/در آغوشم به خواب ای نور دیده/66
- “اشتباه”/دلش روشن ترازخورشید و ماه است
- “همراه”/در این صحرا که غیرازخار وخَس نیست/67
- “اعتبار”/کسی که بودی- ای دل- بیقرارش
- “سم”/تو را آن دشمن خون ریز کشته/68
- “نادانی”/نه آن « بد مستِ سردرگُم» تو را کشت
- “محبت”/دلم سرگشته بین کوه و کافه است/69
- “کام”/رهایی از غم ایام خوب است
- “چراغ”/ز قعرِ شب، کلاغِ کینه پر زد/70
- “قاب”/چونان تشنه که یادِ آب کرده است
- “دیوانه بازی”/دلم از پیروانِ صفر و صد نیست/71
- “آوار”/نه در مانده و نه دیوار مانده است/
- “فریب”/خداوندا به دل، شادی بیاموز//72
غرور باد
وقتی که آفتاب دل از کوچه کنده است
تکلیف تلخ پنجره تحریم خنده است
بوی عبور سبز کبوتر نمیدهد
رویای آسمان که تهی از پرنده است
تا دوردست آینه ابری ست،ای نگاه
از آسمان بپرس که خورشید زنده است؟
«من سردم است» جرعهای آتش بیاورید
آن تازیانه طعم که گرم و گزنده است…
هر چند شور شاخه کم است از غرور باد
در دست سبز باغچه برگ برنده است!
مرگ ملایم
شب به خلوتگه آیینه سرازیر شده است
خواب گیسوی پریشان تو تعبیر شده است
عشق، ای یوسف گم گشتهی قرن، از غم تو
مثل یعقوب، زلیخای دلم پیر شده است
گرچه از دیدهی من نور تو را دزدیدند
سینه چون آینه با مهر تو تسخیر شده است
نوشداروی دل خون شدهام، میترسم
روزی آیی به سراغم که دگر دیر شده است
کودک طبع مرا نیز فنا خواهد کرد
فقر-این مرگ ملایم – که فراگیر شده است!