در کتاب درست و زیبا بنویسیم می خوانیم :اگر نگاهی موشکافانه و دقیق به نامههای اداری ، بخشنامهها ، گزارشها ، نمونه سؤالات امتحانی ، مقالات و به طور کلّی «نوشته »ها بیندازیم میتوانیم درشماری از آنها دهها غلط از جهات گوناگون از جمله علایم نگارشی ، نکات دستوری و املایی ، محتوا ، بیان ، آراستگی و… مشاهده کنیم .
آنچه که نگارنده بیشتر از همه در آنها مشاهده کردهام این موارد هستند
- کاربرد نادرست نشانة مفعول (را )
- حذف فعل بدون قرینه
- به کار بردن زیاد و نادرست وجه یا عبارت وصفی
- به کار بردن زیاد فعل مجهول
- دراز نویسی
- استفاده ازتعابیرکلیشهای مانند« عدم » ؛« جهتِ » ؛« در راستای ِ»
- تحمیل قواعد زبان عربی بر زبان فارسی و…
واضح است که نام بردن از غلطهای نگارشی ، دستوری و املایی و روش اصلاح آنها به کتابی جداگانه نیاز دارد . به خاطر داشته باشیم که مهمترین وظیفة زبان برای ایجاد ارتباط بین انسآنهاست و این ارتباط پیام باید ساده ، کوتاه ، روان و بدون هر گونه ابهام باشد ، متأسفانه بعضیها وقتی قلم به دست میگیرند به جای اینکه ساده نویسی را الگوی خود قرار دهند سعی میکنند از عبارات و واژههای دشوار ، کلیشهای و قالبی ، طولانی و نامفهوم استفاده کنند . در اینجا میکوشیم به مهمترین اشکالات موجود در نوشتهها اشاره کنیم و به همه درست و زیبا نوشتن را بیاموزیم.
نشانة مفعول بیواسطه (را )
باید در جای درست و شایسته بنشیند تا هم مفهوم به درستی انتقال یابد و هم جمله زیبا گردد مکان « را » پس از مفعول است . در جملة زیر « ابتکار شما » مفعول است و آنچه پس از آن آمده ، وابستة مفعول به شمار میرود . پس باید حرف نشانة « را » پس از « ابتکار شما » قرار گیرد و نه پس از « نشریه » یا « داشته باشد » : ابتکار شما را در انتشار این نشریه که میتواند در رشد تحقیقات نقشی بسزا داشته باشد ، تحسین میکنیم . » اگر مفعول وابسته بگیرد ؛ مثلاً مضاف الیه ، نشانة مفعول بعد از آن میآید : دیروز داستانِ ضرب المثلِ « یک بام و دو هوا »را خواندم .